Παπαγάλοι Κοκατίλ – Cockatiel. Αν κατατάξουμε τα cockatoos ανάμεσα στους βασιλιάδες των παπαγάλων τόσε σίγουρα το μικρότερο συγγενικό τους είδος, τα κοκατίλ, είναι οι πρίγκηπες του βασιλείου. Από τη σελίδα μας δε θα μπορούσε να έλειπε μια αναλυτική παρουσίαση των αγαπημένων μας τσουλουφιών καθώς οι άνθρωποι του papagaloi.eu ανάμεσα σε άλλα είδη, έχουμε ως κατοικίδια και κοκατίλ… Θα μπορούσαμε να γράψουμε το άρθρο αυτό βασισμένοι στις εμπειρίες μας και μόνο, για την ακρίβεια θα μπορούσαμε να γράψουμε ένα βιβλίο βασισμένοι στις εμπειρίες μας και μόνο, όμως θα προσπαθήσουμε να παραμείνουμε όσο πιο εντός θέματος γίνεται με σκοπό τη σφαιρική πληροφόρηση γύρω από το είδος αυτό και χρησιμοποιώντας αξιόπιστες και φερέγγυες πηγές.

Τα κοκατίλ κατάγονται από την Αυστραλία και θριαμβεύουν κοντά σε υδροβιότοπους, δασικές εκτάσεις που έχουν κοντά τους ποτάμια και θαμνώδεις εκτάσεις πάντα κοντά σε λίμνες και ποτάμια. Τα κοκατίλ δεν κινούνται σε περιοχές οπου δεν υπάρχει άφθονο νερό. Τις τελευταίες δεκαετίες συναντώνται και σε κατοικημένες περιοχές λόγω της αποψίλωσης των δασών και των πυρκαγιών που πλήττουν κάθε χρόνο την Αυστραλία.

Περιγραφή:

• Μέγεθος: 29-33 εκατοστά (στις πιο πρόσφατες μεταλλάξεις παρατηρούνται μικρότερου μεγέθους cockatiels)
• Προσδόκιμο ζωής: Έως 17 χρόνια με καλή φροντίδα. (Έως 25+ με πολύ προσεγμένη διατροφή και αν δεν εξαντλούνται από αναπαραγωγικές διαδικασίες)
• Βάρος: ~ 80-100 γρ.
• Επιστημονική ονομασία: Nymphicus hollandicus
• Δυνατότητες μίμησης : Κακές δυνατότητες στα θηλυκά. Λίγες δυνατότητες μίμησης φωνής στα αρσενικά. Καλές δυνατότητες μίμησης ήχων και σφυρίγματος ρυθμών στα αρσενικά.
• Περιγραφή: Το φυσικό χρώμα των κοκατίλ είναι το normal gray (φυσιολογικό γκρι). Είναι το χρώμα που υπάρχει στα ελεύθερα άγρια κοκατίλ της Αυστραλίας. Τις τελευταίες δεκαετίες οι άνθρωποι δημιούργησαν δεκάδες μεταλλάξεις του χρώματος τους. Περισσότερα για τις μεταλλάξεις των κοκατίλ  θα βρείτε εδώ. 
• Διαχωρισμός φύλου: Τα κοκατίλ είναι διμορφικά στις περισσότερες μεταλλάξεις αλλά η εξακρίβωση φύλου δεν είναι εύκολη εκτός από την φυσική τους μετάλλαξη normal gray. Για τις άλλες χρειάζεται να ελεγχθούν στο κάτω μέρος της ουράς και το κάτω μέρος της φτερούγας και για περισσότερη ασφάλεια στο συμπέρασμα, η διαδικασία αυτή πρέπει να γίνεται μετά την πρώτη τους πτερόρροια. Για το πως θα αναγνωρίσετε το φύλο του κοκατίλ σας, διαβάστε εδώ.

 

Επίπεδο θορύβου

Το επίπεδο θορύβου των κοκατίλ θεωρείται ελεγχόμενο και εξαρτάται από την περίοδο, των αριθμό κοκατίλ που έχει κάποιος και το πόσο χαρούμενα είναι. Ένα κοκατίλ ή ένα ζευγάρι κοκατίλ θα κάνουν σαφώς λιγότερο θόρυβο από ότι περισσότερα κοκατίλ. Ως ιδιαίτερα κοινωνικά πουλιά, η επικοινωνία με το κοπάδι είναι γραμμένη στο dna τους. Όσο περισσότερα… τόσο περισσότερες οι “συζητήσεις” μεταξύ τους. Τα θηλυκά έχουν πιο σύντομο σφύριγμα και συνήθως παράγουν λιγότερο θόρυβο, όταν όμως έχουν “ανησυχίες” μπορούν να επαναλαμβάνουν το σύντομο σφύριγμα-κάλεσμα τους για ώρες. Σε αυτή την περίπτωση δεν αποκλείεται τα αυτιά ενός νέου ιδιοκτήτη παπαγάλου… να κουραστούν γρήγορα. Τα αρσενικά όταν είναι χαρούμενα δεν σφυρίζουν απλώς αλλά “πιάνουν” ολόκληρες μελωδίες πολύ συχνά… και οι ερμηνείες αυτές μπορούν να συνεχίζονται για ώρα ή και ώρες. Τα κοκατίλ παράγουν αρκετό θόρυβο επίσης όταν ανησυχούν ή όταν ζηλεύουν ή όταν θέλουν κάτι και προσπαθούν να δείξουν στον ιδιοκτήτη τους… τι θέλουν. Το επίπεδο της φασαρίας των κοκατίλ σίγουρα δεν μπορεί να συγκριθεί με αυτό μιας κονούρας παταγωνίας για παράδειγμα. Η ένταση της φωνής τους δε θα ακουστεί τρία τετράγωνα πιο κάτω. Αυτό που μπορεί να κουράσει δεν είναι τόσο η ένταση όσο η “μουρμούρα” που παράγουν. Σκεφτείτε ας πούμε ότι για αρκετές ώρες της ημέρας είναι στο σπίτι η πεθερά σας, η οποία δεν φωνάζει (συνήθως) αλλά μουρμουρίζει συνεχώς και… με διάρκεια. Αν δεν τα πάτε καλά με τον μέτριο αλλά συχνά πολύωρο θόρυβο, αν θέλετε ησυχία στο σπίτι, τότε σίγουρα τα κοκατίλ δεν είναι για εσάς. Ίσως δε θα έπρεπε καν να αναζητάτε παπαγάλο ή τουλάχιστον παπαγάλο από τα δημοφιλή είδη που κατα 99,9% παράγουν φασαρία.

Ακούστε τον θόρυβο που παράγει μια ομάδα κοκατίλ στη φύση

Σημαντική συνήθεια

Μια από τις σημαντικές ιδιαιτερότητες των κατοικίδιων κοκατίλ που ελάχιστοι ιδιοκτήτες τους γνωρίζουν είναι ότι πρόκειται ίσως για το μοναδικό είδος παπαγάλου που μπορούν να του προσφερθούν εντός οικίας πάρα πολλές “ανέσεις” που θα είχε ελεύθερο στην Αυστραλία από όπου και κατάγεται. Για να γίνουμε πιο σαφείς… Τα κοκατίλ έχουν φτερά αλλά δεν τα χρησιμοποιούν με την παραδοσιακή έννοια! Είναι οι απόλυτοι πεζοπόροι ανάμεσα στα δημοφιλή είδη παπαγάλων. Φυσικά και τα κοκατίλ πετούν, όμως ποτέ δε θα διανύσουν αποστάσεις πετώντας χωρίς σοβαρό λόγο. Η ζωή τους εξαρτάται πολύ περισσότερο από το περπάτημα παρά από το πέταγμα! Τα κοκατίλ είναι από τα ελάχιστα είδη παπαγάλων που χρησιμοποιούν μεθόδους απόκρυψης στο έδαφος! Αν λοιπόν θέλετε ένα ευτυχισμένο κοκατίλ, θα πρέπει να του διαθέσετε ένα ολόκληρο πάτωμα! Δημιουργείστε έναν ασφαλή επιδαπέδιο παιδότοπο και τοποθετήστε σε αυτόν αγαπημένα τους αντικείμενα και φαγητά. Να είστε βέβαιοι ότι πολύ σύντομα τα ένστικτα του θα ξυπνήσουν… και θα αρχίσουν τις ασταμάτητες διαδρομές. Πολύ συχνά ανεβαίνουν videos στο youtube με ιδιοκτήτες κοκατίλ που απορούν γιατί το πουλί τους όταν του φωνάζουν “έλα εδώ” πάει περπατώντας όπως η γάτα και ο σκύλος… ενώ οι υπόλοιποι παπαγάλοι το πρώτο πράγμα που κάνουν για να πάνε στο αγαπημένο τους πρόσωπο είναι να πετάξουν. Αν το κοκατίλ σας… έρχεται περπατώντας, τώρα ξέρετε το γιατί. Είναι η φυσική του συμπεριφορά!

Εκμεταλλευτείτε το ένστικτο τους αυτό και αφήστε τα να περπατήσουν. Αν χρησιμοποιείτε harness για να βγάλετε έξω το κοκατίλ σας, μην το περιορίζετε στον ώμο σας! Αφήστε το να περπατήσει σε ασφαλή σημεία που δεν έχουν επικίνδυνα φυτά και σκουπίδια που θα το δηλητηριάσουν και φυσικά μακρυά από άλλα ζώα.

Αν το κοκατίλ σας αρνείται να φάει ποικιλία (περισσότερα θα αναφέρουμε παρακάτω σχετικά με τη διατροφή), εκμεταλλευτείτε το φυσικό του ένστικτο! Μεταφέρετε το φαγητό στο πιάτο στον πάτο του κλουβιού ή αν ήδη είναι ήμερο και εξοικειωμένο με το χώρο σας, στο πάτωμα!

Είναι αδύνατον ή σχεδόν αδύνατον σε ένα σπίτι να δοθεί στα άλλα είδη παπαγάλων η πολυτέλεια μιας τόσο φυσικής συμπεριφοράς. Σε αυτή την υπόθεση… τα κοκατίλ είναι από τα τυχερά είδη!

Διατροφή

Ένα από τα βασικότερα λάθη είναι να συγχέονται τα κοκατίλ με… άλλα ήδη Αυστραλιανών παπαγάλων που θα έτρωγαν αυτά που προτείνονται συχνά ως διατροφή για κοκατίλ. Σε μερικές περιπτώσεις οι συμβουλές βασίζονται σε απαρχαιωμένες, μη έγκυρες, ακόμα και επικίνδυνες πηγές με αποτέλεσμα τα κοκατίλ να τρέφονται λανθασμένα.

Τι τρώνε τα κοκατίλ στη φύση;

Όπως είπαμε τα κοκατίλ αρέσκονται στο περπάτημα. Η συντριπτική πλειοψηφία των τροφών τους προέρχεται από το έδαφος! Εκεί θα φάνε σπόρους δέντρων και θάμνων ψάχνοντας ανάμεσα στο χώμα, θα τσιμπολογήσουν διάφορα χορταρικά και δε θα πουν όχι σε προνύμφες εντόμων ως μεζεδάκια πρωτεΐνης! Σπανιότερα θα φάνε φρούτα που έχουν πέσει στο έδαφος, ακόμα σπανιότερα,  φρούτα επάνω σε δέντρα και σε ορισμένες περιπτώσεις ως συμπλήρωμα διατροφής θα χρησιμοποιήσουν φύλλα δέντρων.

Επιστημονικές έρευνες στην Αυστραλία, έχουν οδηγήσει στα εξής αποτελέσματα :

-Σε κοκατίλ που χορηγήθηκε διατροφή χαμηλής πρωτεΐνης (5%) , τα αποτελέσματα ήταν θανατηφόρα για τα πουλιά.

-Σε κοκατίλ που χορηγήθηκε διατροφή πρωτεΐνης σε ποσοστό 10-15% τα αποτελέσματα ήταν συμπτώματα πείνας και σε ορισμένες περιπτώσεις θάνατος.

-Σε κοκατίλ που χορηγήθηκε διατροφή πρωτεΐνης σε ποσοστό 25% τα αποτελέσματα ήταν υπερδιέγερση, ζωηρότητα, ενέργεια αλλά και επιθετικότητα που σταδιακά οδηγούσε σε ανορεξία!

-Σε κοκατίλ που χορηγήθηκε διατροφή πρωτεΐνης σε ποσοστό 35% τα αποτελέσματα ήταν πολύ αυξημένη επιθετικότητα και κατάθλιψη.

-Σε κοκατίλ που χορηγήθηκε διατροφή πρωτεΐνης σε ποσοστό 20% τα αποτελέσματα ήταν εξαιρετικά υγιές φτέρωμα, υγιής συμπεριφορά και καμία παρενέργεια.

Θα πρέπει λοιπόν να είστε ιδιαίτερα προσεκτικοί στο τι τροφές δίνετε στα κοκατίλ σας. Στην Ελλάδα σήμερα έχει επικρατήσει η αντίληψη ότι για παράδειγμα το βρασμένο αυγό μπορεί να προσφέρεται πολύ συχνά στα κοκατίλ ως πηγή (και) πρωτεΐνης. Η συχνή χρήση του αυγού στη διατροφή τους μπορεί να οδηγήσει σε διατροφική ανισορροπία καθώς το αυγό είναι κάτι συγκεκριμένο, προσφέρεται συνήθως “ως έχει” και τα κοκατίλ θα το φάνε “ως έχει”.Θα φάνε δηλαδή μόνο ότι περιέχει το αυγό και όχι ποικιλία. Επιλέξτε πηγές πρωτεΐνης που μπορούν να προσφερθούν με άλλα πράγματα ώστε να δίνετε ποικιλία στο κοκατίλ σας και να ελέγχετε εύκολα ότι δε τους προσφέρετε ένα πιάτο με υπερβολικές δόσεις πρωτεΐνης! Χρησιμοποιείστε φασόλια μαυρομάτικα βρασμένα, φασόλια ροβίτσα, δημητριακά ζέας, κινόα, ανάμεσα σε πιάτα που θα περιέχουν σε πολύ μεγαλύτερη ποσότητα φρέσκα χορταρικά όπως αντίδια, σπανάκι, φύλλα παντζαριού, γλιστρίδα, βλήτα και άλλα ασφαλή χόρτα εποχής. Στην κατηγορία διατροφή και υγεία θα βρείτε αναλυτικότατο κατάλογο με ασφαλείς τροφές μεταξύ των οποίων και πλήθος χορταρικών και λαχανικών.

Οι περισσότεροι πτηνίατροι σήμερα προτείνουν το 25% της διατροφής των κοκατίλ να αποτελείται από μείγμα σπόρων πολύ καλής ποιότητας. Το υπόλοιπο 25% από πέλλετς επίσης πολύ καλής ποιότητας κατά προτίμηση βιολογικά και το υπόλοιπο 50% από φρέσκες τροφές, πλήθος χορταρικών και λαχανικών, φασόλια (όσα είναι ασφαλή για παπαγάλους), ρύζι καστανό, πολύ μικρές ποσότητες φρούτων και ξηρών καρπών (όχι φιστίκια). Αν το κοκατίλ σας δεν τρώει πέλλετς τότε η ποσότητα των φρέσκων τροφών που περιέχουν πρωτεΐνη θα πρέπει να είναι σταθερή και ελεγχόμενη. Αν τρώει πέλλετς καλής ποιότητας τότε η ποσότητα πρωτεΐνης στις φρέσκες τροφές πρέπει να είναι ελεγχόμενη ώστε να μην λάβει υπερβολικές δόσεις. Τα κοκατίλ όπως είπαμε στη φύση τρώνε και προνύμφες γιατί χρειάζονται ζωϊκή πρωτεΐνη ΟΧΙ όμως σε μεγάλες ποσότητες. Μια μπουκιά βρασμένου κοτόπουλου 2-3 φορές το μήνα θα είναι υπεραρκετή αν το κοκατίλ σας έχει μια γενικότερα πλούσια και ισορροπημένη διατροφή με όλα τα παραπάνω. Στην έρευνα μας συναντήσαμε μελέτες και άρθρα πτηνιάτρων με μεγάλη εξειδίκευση στη διατροφή των κοκατίλ. Κάποιοι από αυτούς αναφέρουν ότι ακόμη και στα δικά τους κοκατίλ δεν έδωσαν ποτέ βραστό αυγό ή βραστό κοτόπουλο και τηρώντας την παραπάνω διατροφή (25%+25% πέλλετς και μείγμα σπόρων + 50% φρέσκες τροφές προσεκτικά επιλεγμένες, με πηγή πρωτεϊνης τα μαυρομάτικα φασόλια, τα φασόλια σόγιας, κ.α) τα κοκατίλ τους έζησαν με καλή υγεία πολύ περισσότερο από το φυσιολογικό προσδόκιμο ζωής τους. Τα κοκατίλ αυτά σημειώνεται ότι ποτέ δεν αναπαράχθηκαν ή αναπαράχθηκαν μόνο 1 φορά στη ζωή τους. Η διαδικασία αναπαραγωγής απαιτεί ακόμα μεγαλύτερη προσοχή στη διατροφή τους. Συνηθίζεται να παρέχεται σε γονεις κοκατίλ που έχουν νεοσσούς , καθημερινά βραστό αυγό… όμως το αυγό έχει αυξημένη χοληστερόλη και δεν μπορεί να αποτελεί καθημερινή διατροφή. Θα πρέπει αν τα κοκατίλ σας αναπαράγονται να τους προσφέρετε και πλήθος άλλων τροφών με ισορροπημένη ποσόστωση σε πρωτεΐνη.

Οι φρέσκες τροφές πρέπει πάντα να μένουν για λίγο στο κλουβί (έως μερικές ώρες) καθώς τα κοκατίλ έχουν μεγάλο πρόβλημα με τους μύκητες.

Στη χώρα μας συνηθίζεται στα κλουβιά των πουλιών να μπαίνει ακόμα το λεγόμενο γκριτ (άμμος με όστρακα). Η συνήθεια αυτή όπως τονίζουν πλέον οι ειδικοί γιατροί είναι όχι μόνο άχρηστη αλλά και επικίνδυνη. Με ασφάλεια μπορείτε να προσφέρετε στο κοκατίλ σας χώμα-λάσπη άργυλου, τον λεγόμενο πηλό που θα βρείτε σε pet shop ειδικά για πτηνά. Στη φύση ανάγκες από αυτό το συστατικό παρουσιάζουν κάποιοι παπαγάλοι της νότιας Αμερικής όπως οι Μακάω, όμως και τα κοκατίλ συχνά λαμβάνουν αυτό το συστατικό τσιμπολογώντας σε χώμα κοντά σε ποτάμια κτλ. Μπορείτε να το προσφέρετε σε πολύ μικρές ποσότητες που και που στο κλουβί τους.

Όπως προαναφέραμε τα κοκατίλ έχουν μεγάλο θέμα με τους μύκητες. Η διατροφή τους δεν πρέπει να περιλαμβάνει γαλακτοκομικά προϊόντα ΚΑΝΕΝΟΣ ΕΙΔΟΥΣ εκτός από παραδοσιακό στραγγιστό γιαούρτι σε μικρές ποσότητες π.χ μισό κουταλάκι εβδομαδιαία και αν φυσικά δεχτούν να το φάνε. Το παραδοσιακό γιαούρτι λόγω της σύστασης του δεν δημιουργεί προβλήματα στην πέψη τους. Τα κοκατίλ με ευχαρίστηση θα ορμήξουν σε ένα κομμάτι τυρί καθώς έχουν την τάση να αγαπούν τα “ανθυγιεινά” λιπαρά και αλμυρά φαγητά! Σε καμία περίπτωση μην αφήσετε τα κοκατίλ σας να φάνε τυροκομικά προϊόντα. Μια μικρή δυσπεψία που θα καταστήσει το τυροκομικό προϊόν μη αποδεκτό προς χώνεψη, μπορεί να είναι μια καλή αρχή για να θριαμβεύσουν οι μύκητες στο στομάχι του και να εκδηλωθούν μετέπειτα σε μορφή πολλαπλών λοιμώξεων σε άλλα όργανα.

Τα κοκατίλ όπως είπαμε αγαπούν τις λιπαρές τροφές και αυτό πολύ συχνά γίνεται  αιτία σοβαρών προβλημάτων υγείας. Αν το κοκατίλ σας είναι άνω των 105 γραμμαρίων θα πρέπει να σημάνει ο συναγερμός της διατροφής και να μειώσετε τα λιπαρά και τις ποσότητες που του παρέχετε.

Προβλήματα συμπεριφοράς

Πολλοί ιδιοκτήτες κοκατίλ δε γνωρίζουν ότι τα κοκατίλ πάσχουν συχνά, πολλές φορές για αρκετούς μήνες το χρόνο, από ορμονικές διαταραχές. Αυτό που ακόμα λιγότεροι γνωρίζουν είναι ότι το πρόβλημα αυτό δε συναντάται μόνο στα κατοικίδια  κοκατίλ αλλά και στα ελεύθερα κοκατίλ της Αυστραλίας. Τα κοκατίλ στην Αυστραλία έχουν τη φήμη των κουνελιών! Μια προσωρινή καλοκαιρία μπορεί να τα κάνει να χάσουν πραγματικά τα αυγά και τα πασχάλια με αποτέλεσμα να προχωρούν άμεσα σε διαδικασίες αναπαραγωγής χωρίς να έχουν την απαραίτητη ποσότητα τροφών ούτε καν τις κατάλληλες φωλιές! Η συμπεριφορά αυτή είναι σπάνια στα άλλα είδη παπαγάλων.

Λόγω αυτής της “μανίας” τους να αναπαράγονται συχνά χωρίς μέτρο, πολλά κοκατίλ πεθαίνουν στη φύση πρόωρα από εξάντληση αφού λογάριαζαν… χωρίς τον ξενοδόχο. Οι μεταπτώσεις συμπεριφοράς κατά την περίοδο ορμονικών διαταραχών δεν συμβαίνουν μόνο στο τσουλουφάτο κατοικίδιο φιλαράκι σας αλλά και στους άγριους αδερφούς τους! Οι αιτίες αυτής της συμπεριφοράς δεν έχουν εξηγηθεί έως σήμερα επιστημονικά και πολλοί αυστραλιανοί ερευνητές… σπαζοκεφαλιάζουν!

Αυτό που πρέπει να θυμάστε είναι ότι το κοκατίλ σας είναι πιθανό να περάσει ορμονικές διαταραχές είτε αναπαράγεται είτε όχι!

Τα ορμονικά όταν χτυπούν στη συμπεριφορά τους, είναι πιο έκδηλα στα αρσενικά κοκατίλ που γίνονται πιο γκρινιάρηδες… πιο επιθετικοί και σε ορισμένες περιπτώσεις υστερικοί. Στα θηλυκά κοκατίλ η ορμονική συμπεριφορά εκδηλώνεται συχνά στην ακατάπαυστη παραγωγή αυγών ακόμα κι αν δεν έχουν σύντροφο ή ακόμα κι αν έχουν σύντροφο και έχουν αναπαραχθεί πρόσφατα. Αμέτρητες οι περιπτώσεις ζευγαριών που πριν καν μεγαλώσουν τα μικρά της γέννας, τα “βγάζουν” από τη φωλιά οι γονείς και το θηλυκό κάνει νέα αυγά. Σε τέτοιες περιπτώσεις αν δε θέλετε να ρισκάρετε τη ζωή των κοκατίλ σας, κυρίως του θηλυκού, θα πρέπει για ένα μικρό διάστημα να τα χωρίζετε σε διαφορετικά κλουβιά, τοποθετημένα κοντά ώστε να έχουν επαφή και αφήνοντας τα να είναι μαζί μόνο εκτός κλουβιού για λίγο χρόνο την ημέρα. Φυσικά θα πρέπει να αφαιρεθεί η φωλιά. Αν το θηλυκό εξακολουθεί να κάνει ασταμάτητα αυγά προχωρήστε σε μια δραστική αλλαγή διακόσμησης του κλουβιού, σε μείωση του φωτός στο δωμάτιο που ζει το ζευγάρι (προσοχή όχι σκοτάδι), σε αλλαγή τοποθεσίας του κλουβιού, σε αύξηση των ωρών ύπνου. Όλα αυτά για ένα μικρό διάστημα μέχρι να δείτε σταδιακή επαναφορά σε φυσιολογική συμπεριφορά.

Άλλη μια συμπεριφορά των κοκατίλ είναι η τάση τους να παθαίνουν εμμονή με αντικείμενα με τα οποία μπορούν ακόμα και να ερωτεύονται. Αν το κοκατίλ σας αυνανίζεται συνεχώς πάνω σε μια ταΐστρα, ή ένα μαξιλάρι… θα πρέπει να ξέρετε ότι ουκ ολίγοι Αυστραλοί έχουν δει κοκατίλ να αυνανίζονται με το… αγαπημένο τους κλαδί δέντρου στη φύση! Η εμμονή συνήθως είναι πρόδρομος για να αρχίσει η ορμονική διαταραχή. Αν συμβαίνει κάτι τέτοιο… εξαφανίστε άμεσα το αντικείμενο του πόθου, αλλάξτε διακόσμηση στο κλουβί, στο δωμάτιο, αλλάξτε τα παιχνίδια του και αλλάξτε ότι άλλο αλλάζει και μπορεί να του αποσπάσει την προσοχή.

Μια ακόμα τάση των κοκατίλ είναι να ψάχνουν μανιωδώς για τρύπες-κρυψώνες κάτω από τα έπιπλα του σπιτιού. Η συμπεριφορά αυτή εντάσσεται στο γενικότερο πλαίσιο των παραπάνω διαταραχών και πρέπει να διακόπτεται αμέσως. Βουλώστε τις τρύπες με ασφαλή υλικά. Μια πετσέτα μπορεί να κάνει τη δουλειά. Μετακινείστε  προσωρινά για λίγες μέρες το έπιπλο κάτω απ το οποίο το κοκατίλ σας μεταμορφώνεται σε ένα μικρό τερατάκι… μέχρι να ξορκιστεί το κακό δαιμόνιο από μέσα του:)

Σε καμία περίπτωση μην φωνάξετε και μη φερθείτε άσχημα σε ένα “υστερικό” κοκατίλ. Θα πρέπει να ξέρετε ότι τη στιγμή της αποκορύφωσης της διαταραχής, δεν λειτουργεί ο εγκέφαλος του κοκατίλ… αλλά τα ένστικτα του. Αυτό που θα πετύχετε είναι να διακόψετε απότομα τον παραλογισμό που βιώνει, να το επαναφέρετε “βίαια” στην πραγματικότητα με αποτέλεσμα να τρομοκρατηθεί. Όχι μόνο δε θα καταλάβει το “λάθος” του αλλά με την πρώτη ευκαιρία θα το επαναλάβει.

Πολλοί ιδιοκτήτες κοκατίλ δεν γνωρίζουν ότι τα κοκατίλ τους περνούν στάδια ορμονικών διαταραχών, αυτό συνήθως δεν είναι κακό καθώς υπάρχουν πολλά κοκατίλ που έχουν πιο ήπιο χαρακτήρα και που βιώνουν μεν ορμονικές διαταραχές αλλά λιγότερο έντονες και λιγότερο παρατηρήσιμες. Συνήθως σε κοκατίλ που ζουν σε κλούβες με μεγάλο αριθμό άλλων κοκατίλ και δεν βγαίνουν εκτός κλουβιού, η ορμονική διαταραχή δε γίνεται αντιληπτή. Μπορεί να εκδηλωθεί με μια χαλαρή επιθετικότητα προς ένα άλλο κοκατίλ της κλούβας και ο ιδιοκτήτης να θεωρεί ότι απλώς παίζουν.

Συνήθως όσο πιο έντονα είναι δεμένο ένα κοκατίλ με τον κηδεμόνα του, τόσο πιο έντονα θα δείξει την ορμονική διαταραχή του. Αυτό συμβαίνει γιατί απαιτεί κατανόηση και αποδοχή του “έρωτα” που αναπτύσσει προς τον ιδιοκτήτη, πράγμα που πρακτικώς είναι αδύνατον. Στη συνέχεια αισθάνεται απόρριψη και η εμμονή γίνεται επιθετικότητα. Νιώθει σα να απορρίπτεται από το ίδιο του το ταίρι. Η κατάσταση αυτή είναι δύσκολα διαχειρίσιμη πολλές φορές. Γι’ αυτό χρειάζεται προσοχή αν έχετε ήδη ένα πολύ ήμερο κοκατίλ μεγαλωμένο με ανθρώπους και αποφασίσετε να πάρετε δεύτερο, να είστε προετοιμασμένοι ότι το νέο μέλος μπορεί να μη γίνει αποδεκτό, μπορεί να δεχτεί επιθέσεις (όχι επικίνδυνες αλλά αγχωτικές για τα ίδια τα πουλιά). Ιδανικό θα ήταν αν έχετε ένα νεαρό κοκατίλ να αποφασίσετε όσο ακόμα είναι νεαρό αν θα του πάρετε παρέα ή όχι. Όταν θα είναι πια στενά δεμένο μαζί σας, ενδεχομένως να είναι αργά. Με τα πιο άγρια κοκατίλ που έχουν μεγαλώσει με άλλα πουλιά του είδους τους, τα πράγματα είναι σαφώς ευκολότερα.

 

Τα κοκατίλ στη φύση

Η μέρα των κοκατίλ στη φύση ξεκινά με την πρωινή εξόρμηση στο έδαφος, συνήθως κοντά σε περιοχές με νερό. Χωρίζονται σε μικρές ομάδες και η κάθε ομάδα αναλαμβάνει να “καθαρίσει” μια περιοχή. Τις ζεστές εποχές η μέρα τους μπορεί να ξεκινήσει με μπάνιο από το νερό που στάζει από τα δέντρα λόγω υγρασίας ή ακόμα και με σύντομη βόλτα σε σημείο που υπάρχει νερό, συνήθως πολύ κοντά τους. Παραμένουν στο έδαφος τρώγοντας και ψάχνοντας συνεχόμενα για ώρες και μάλιστα με ιδιαίτερη προσοχή. Επιλέγουν σημεία που το σώμα τους και τα χρώματα τους δεν γίνονται αντιληπτά εύκολα για να έχουν απόκρυψη από τον πιθανό εχθρό. Πολλές φορές κινούνται ανάμεσα σε χόρτα κοντά σε γκρι κορμούς δέντρων.Όσο τα κοκατίλ παραμένουν στο έδαφος στις περισσότερες περιπτώσεις… δεν κάνουν κιχ! Ανά τακτά διαστήματα ανασηκώνουν τα κεφάλια τους για να ελέγξουν τον ουρανό και τριγύρω τους για πιθανό εχθρό. Αν είχατε έως σήμερα απορία γιατί την ώρα που χαϊδεύετε το κοκατίλ σας, ξαφνικά κάνει σαν να το τσίμπησε μύγα, ανασηκώνεται, ελέγχει και επιστρέφει για χάδια…, πήρατε την απάντηση σας. Το κάνει γιατί έτσι είναι προγραμματισμένο για λόγους ασφαλείας!

Νωρίς το μεσημέρι οι τσουλουφάτοι εξερευνητές εδάφους, επιστρέφουν στα δέντρα τους όπου το κοπάδι συγκεντρώνεται και ξεκινά να “συνομιλεί”, να τραγουδά και να… ανταλλάσει χάδια! Τα κοκατίλ αφιερώνουν πολλές ώρες της ημέρας στη φύση σε χάδια και περιποίηση μεταξύ τους. Περιποιείται το ένα τα φτερά του άλλου, έχοντας ιδιαίτερη ψύχωση με την περιοχή του κεφαλιού. Η διαδικασία αυτή είναι καθημερινή και πολύωρη και γίνεται ακόμα και ανάμεσα σε μόνο θηλυκά ή μόνο αρσενικά κοκατίλ στη φύση. Αφού πια φτάνουν σε σημείο νύστας μετά την περιποίηση, τα κοκατίλ το μεσημέρι στην Αυστραλία…συχνά κοιμούνται!

Κατά τη διάρκεια της περιποίησης πάνω στα κλαδιά, τα κοκατίλ εκδηλώνουν και διάθεση παιχνιδιού με μικρά κλαδάκια, φύλλα δέντρων κτλ. Τα κοκατίλ δεν αφιερώνουν τον ελεύθερο χρόνο τους τόσο στο παιχνίδι όσο στη μεταξύ τους περιποίηση, χάδια και συναναστροφή. Αυτή και μόνο η συμπεριφορά πιστεύουμε ότι αρκεί για να καταλάβει κάποιος πόσο δυστυχισμένο μπορεί να είναι ένα κοκατίλ που ζει μόνο του αν ο ιδιοκτήτης του δεν αφιερώνει όχι απλά πολλές αλλά πάρα πολλές ώρες την ημέρα στη συναναστροφή με το κοκατίλ του.

Τις απογευματινές ώρες οι ομάδες αναζήτησης τροφής επιστρέφουν στο έδαφος για “δεύτερο πιάτο”. Πριν σκοτεινιάσει το κοπάδι συγκεντρώνεται ξανά στα δέντρα και από εκεί στα σημεία που κουρνιάζει. Πολλά κοκατίλ πριν κοιμηθούν επαναλαμβάνουν τα μεσημεριανά χάδια και περιποίηση με το ταίρι τους ή τους γονείς τους αν είναι νεαρά.

 

Διαμονή ως κατοικίδια

Το κατοικίδιο κοκατίλ σας θα χρειαστεί ένα κλουβί ιδιαίτερα μεγάλο όχι τόσο σε ύψος αλλά σε πλάτος-βάθος! Και αυτό γιατί , θα πρέπει να έχει μεγάλο εμβαδόν στο κάτω μέρος ώστε να μπορεί να περπατάει. Τα κοκατίλ δεν είναι από τα είδη που θέλουν μίνιμαλ διακόσμηση στο κλουβί τους καθώς δε θα επιχειρήσουν να κάνουν πτήσεις μέσα σε αυτό. Μια πλευρά άδεια ώστε να μπορούν να ανοίξουν και να “χτυπήσουν” τα φτερά τους ακίνδυνα για να ¨ξεπιαστούν” είναι αρκετή. Διακοσμήστε το κλουβί τους με φυσικά κλαδάκια σε διάφορα μεγέθη. Κρεμάστε αντικείμενα που θα τους τραβούν την προσοχή (ειδικά αν έχουν συχνά ορμονικές διαταραχές) και αφήστε όσο πιο ελεύθερο γίνεται το κάτω μέρος του κλουβιού. Τοποθετήστε τις ταΐστρες όσο πιο χαμηλά γίνεται αλλά σε σημεία που δε θα πέφτουν οι κουτσουλιές τους μέσα όταν τα πουλιά κάθονται ψηλά. Φροντίστε το κλουβί τους να έχει και οριζόντια κάγκελα ώστε να σκαρφαλώνουν άνετα. Τα κοκατίλ δεν είναι υπερκινητικά όσο άλλα είδη όμως αγαπούν το σκαρφάλωμα και το κάνουν πάντα με ευχαρίστηση.

 

Καθαριότητα

Πρόκειται για ένα από τα πιο ευαίσθητα είδη παπαγάλων σε ασθένειες. Αυτό σημαίνει ότι η καθαριότητα όταν μιλάμε για κοκατίλ πρέπει να είναι σχολαστική και καθημερινή. Πολύ συχνά αναφέρεται το φαινόμενο τα κοκατίλ να τρώνε τις κουτσουλιές τους. Θα πρέπει οπωσδήποτε να μην έχουν πρόσβαση σε αυτές (με διαχωριστικό στον πάτο του κλουβιού ή με καθαριότητα 2 φορές την ημέρα). Σημαντικό είναι να καθαρίζετε τακτικά και τα σκεύη φαγητού! Πολλά κατοικίδια κοκατίλ τρώγοντας… τραγουδούν με αποτέλεσμα να πετιούνται σταγόνες σάλιου στις ταΐστρες. Τα σκεύη αυτά πρέπει να πλένονται αν όχι καθημερινά… τότε πολύ συχνά.

 

Για τους κηδεμόνες και υποψήφιους κηδεμόνες κατοικίδιων cockatiels

Δώστε στο κοκατίλ σας άφθονη αγάπη. Αφιερώστε χρόνο για χάδια. Αν το κοκατίλ σας ήρθε στα χέρια σας ήδη ήμερο, δε θα δυσκολευτείτε ιδιαίτερα να δεθεί μαζί σας. Λάβετε σοβαρά υπόψη ότι ένα κοκατίλ που μαθαίνει να θεωρεί τον άνθρωπο κοπάδι του, δε θα δεχθεί μελλοντικά το είδος του με ευκολία ως παρέα. Θα παραμείνει πιστό στον άνθρωπο του. Επίσης για ένα κοκατίλ που θα μάθει να παίρνει απεριόριστη αγάπη από τον άνθρωπο, αν ο άνθρωπος του το εγκαταλείψει, μειώσει το χρόνο που ασχολείται κτλ, η δυστυχία είναι δεδομένη. Θα νιώσει πραγματική απόρριψη, θα στρεσαριστεί και μπορεί να φτάσει ακόμη και σε προχωρημένη κατάθλιψη ή να προχωρήσει σε αυτοκαταστροφικές τάσεις όπως μάδημα των φτερών του. Αν έχετε ένα κοκατίλ, δε θα πρέπει να το βλέπετε διαφορετικά από ένα σκυλί. Το δέσιμο του μαζί σας είναι τόσο και ίσως περισσότερο.

Για τα άγρια κοκατίλ… η έννοια του άγριου ίσως είναι υπερβολική στις περισσότερες περιπτώσεις. Στις περισσότερες περιπτώσεις δεν υπάρχουν κοκατίλ που δε γίνεται να εξημερωθούν έως ένα βαθμό. Για αρχή θα πρέπει να κάνετε… τίποτα. Ναι καλά διαβάσατε! Τίποτα! Θα πρέπει μόνο να προσφέρετε την τροφή του και να καθαρίζετε το χώρο του. Αφήστε το να συνηθίσει το χώρο και το πρόσωπο σας και σε καμία περίπτωση μη δοκιμάσετε να το πιάσετε με το ζόρι. Τα κοκατίλ αποκτούν εξαιρετικά εύκολη φοβία με τα χέρια. Ακόμα και τα πιο ήμερα θα δεχτούν με μεγάλη ευχαρίστηση ατελείωτα χάδια στο κεφάλι, αλλά δύσκολα θα δεχτούν να πιάσετε το σώμα τους. Φανταστείτε λοιπόν ότι σε ένα άγριο, μια τέτοια απόπειρα θα είναι τραυματική.

Με τον καιρό, μετά από μερικούς μήνες θα δείτε ότι το φοβισμένο άγριο κοκατίλ δεν θα σας φοβάται πλέον ΑΝ δεν το ενοχλείτε και δεν το πιέζετε. Αντιθέτως θα αρχίσει να σας πλησιάζει μόνο του και κυρίως θα δείξει προτίμηση στο πρόσωπο σας και όχι στα χέρια σας. Εκμεταλλευτείτε αυτή την προτίμηση. Πλησιάστε καθημερινά το πρόσωπο σας στο κοκατίλ και μιλήστε του ήρεμα και χαμογελαστά. Σφυρίξτε μελωδίες και δείξτε την αγάπη σας. Αν το κοκατίλ σας είναι αρσενικό θα διαπιστώσετε ότι σε λίγο διάστημα θα ανταποδώσει αυτή τη συμπεριφορά. Όταν θα πλησιάζετε, θα σας πλησιάσει και θα τραγουδά. Αν είναι θηλυκό θα διαπιστώσετε ότι θα αφοσιωθεί στο πρόσωπο σας και ενδεχομένως να κάνει μικρά σφυρίγματα ή να αρχίσει να ανοιγοκλείνει το ράμφος της γρήγορα όσο εσείς τραγουδάτε ή της μιλάτε. Η συμπεριφορά αυτή είναι αποδοχή της αγάπης σας!

Στη συνέχεια αρχίστε να προσφέρετε μικρές λιχουδιές πλησιάζοντας το χέρι σας αργά και σταθερά. Μην βάζετε τη λιχουδιά μπροστά στο πρόσωπο του αλλά σταματήστε κοντά στα πόδια του και περιμένετε. Αν απομακρυνθεί μην απομακρύνετε το χέρι σας. Περιμένετε μερικά λεπτά. Επαναλάβετε 2-3 φορές την ημέρα σε στιγμές που το κοκατίλ σας είναι ζωηρό και κεφάτο. Σύντομα ακόμα και ένα αρκετά άγριο ενήλικο κοκατίλ θα δεχτεί την προσφορά σας και θα φάει από το χέρι σας. Τότε είναι η καταλληλότερη περίοδος να το αφήσετε να βγει εκτός κλουβιού!

Σε ασφαλές δωμάτιο που δε κινδυνεύει να χτυπήσει αν τρομάξει, αφήστε το πάνω μέρος του κλουβιού ανοιχτό και κρατήστε στο χέρι σας λιχουδιά εκτός κλουβιού. Ειδικά για τα κοκατίλ είναι προτιμότερο να μάθουν πρώτα να έρχονται στον ώμο σας και μετά στο χέρι σας! Όταν το κοκατίλ σας βγει εκτός κλουβιού και καθίσει πάνω σε αυτό, πλησιάστε το πρόσωπο σας, επαναλάβετε τα γλυκόλογα και τα σφυρίγματα και τοποθετήστε τη λιχουδιά στον ώμο σας. Σταθείτε όσο πιο ακίνητοι γίνεται. Αν δεν έρθει στον ώμο σας άμεσα (το πιθανότερο είναι να μην έρθει) μην απογοητευτείτε! Επαναλάβετε καθημερινά. Για κάθε βήμα που θα κάνει προς τα εσάς, επιβραβεύστε με λόγια αλλά μην χαρίσετε τη λιχουδιά αμέσως. Όταν το κοκατίλ σας αποφασίσει να κάτσει στον ώμο σας, κάντε μικρά βήματα και δείξτε του το χώρο. Αρχίστε να του δίνετε μικρές λιχουδιές όσο βρίσκεται στον ώμο σας και καθίστε για αρκετή ώρα ακίνητοι με το κοκατίλ πάνω σας. Για παράδειγμα δείτε για λίγη ώρα τηλεόραση σε χαμηλή ένταση ώστε να μη τρομάξει από φασαρία.

Επαναλάβετε τα παραπάνω μέχρι το κοκατίλ σας να χαλαρώνει πάνω σας, να καθαρίζει τα φτερά του ή ακόμα και να κοιμάται. Τότε είναι η κατάλληλη στιγμή να εκμεταλλευτείτε την φυσική του ανάγκη για χάδια! Πλησιάστε ένα δάχτυλο του χεριού σας λίγο χαμηλότερα από το κεφάλι του χωρίς να το ακουμπήσετε. Αν απομακρυνθεί επαναλάβετε μόλις θα βρεθεί ξανά στον ώμο σας μέχρι που δε θα φεύγει. Όταν θα αρχίσει να νιώθει άνετα με το δάχτυλο σας κοντά του, κάντε το επόμενο βήμα και ακουμπήστε το στο κεφάλι, πίσω από το τσουλουφι και προς το μάγουλο. Η κίνηση σας πρέπει να είναι απαλή και σταθερή. Ακολουθήστε τη φορά των φτερών του (από το κεφάλι προς τα πίσω) αλλά σε καμία περίπτωση μην ακουμπήσετε χαμηλότερα από το λαιμό του, π.χ στην πλάτη. Αν το κοκατίλ σας δεχτεί να φτάσετε στο λαιμό, στο πάνω μέρος, δοκιμάστε να ανασηκώσετε ελαφρά τα φτερά του χαϊδεύοντας το με αντίθετη φορά. Ανασηκώνοντας ελαφρά δηλαδή τα φτερά του πάνω μέρους του λαιμού. Αν το κοκατίλ σας έχει χαλαρώσει και δεχτεί αυτή σας την κίνηση, έχετε κάνει το μεγαλύτερο βήμα προς την κατάκτηση της εμπιστοσύνης του. Συνεχίστε μέχρι να τραβήξει το κεφάλι μόνο του και μην επιμείνετε άλλο. Επαναλάβετε τις επόμενες μέρες και σύντομα θα δείτε ότι το κοκατίλ σας θα έρχεται πλέον μόνο του στον ώμο σας και θα σκύβει το κεφάλι περιμένοντας μασάζ και χάδια.

Τότε μπορείτε να κάνετε περισσότερες κινήσεις, να του προσφέρετε το χέρι σας για να ανεβαίνει, να του μάθετε να έρχεται στο χέρι σας όταν θέλετε εσείς κτλ.

Κάτι ακόμα που θα βοηθήσει πολύ ένα ημιάγριο κοκατίλ να δεθεί μαζί σας είναι να εκμεταλλευτείτε την φυσική του ανάγκη για συντροφική ανεύρεση τροφής! Όπως είπαμε τα κοκατίλ τρώνε στο έδαφος σε ομάδες. Όταν το κοκατίλ σας είναι έξω από το κλουβί και κάθεται στο πάνω μέρος, πάρτε ένα πιάτο με μια σαλάτα χωρίς αλάτι εννοείται, βάλτε στο πιάτο και ότι άλλο μπορεί να του αρέσει όπως π.χ λίγο σουσάμι, ένα κομμάτι καρύδι κτλ. Καθίστε κάπου που να μπορεί να σας βλέπει και αρχίστε να τρώτε. Σύντομα το πιάτο σας θα αποκτήσει παρέα και το κοκατίλ σας θα σας αποδεχτεί ως “κοπάδι” του.

Εξαιρετική σημασία θα πρέπει να δώσει ο ιδιοκτήτης κοκατίλ στο θέμα του άγχους. Τα κοκατίλ έχουν την τάση να αγχώνονται εύκολα. Είναι κοινωνικά με το κοπάδι τους αλλά εξαιρετικά ντροπαλά ή ακόμα και εν μέρει επιθετικά με ότι δεν είναι της “κλίκας” τους. Είτε αυτό είναι ένα άλλο κοκατίλ που δεν γνωρίζουν είτε ένας άλλος άνθρωπος, είτε μια απότομη αλλαγή ζωής. Το άγχος δεν είναι απλά ψυχολογικό πρόβλημα για τα κοκατίλ. Είναι μια από τις συχνότερες αιτίες που τα σκοτώνει καθώς υποφέρουν συχνά από συνεχόμενο άγχος με αποτέλεσμα να πέφτουν οι άμυνες του οργανισμού τους και να εκδηλώνονται ασθένειες. Πολλά κοκατίλ ασθενούν όταν αλλάζουν σπίτι, κηδεμόνες κτλ. Αν το κοκατίλ σας είναι νέο στο σπίτι το πρώτο πράγμα που θα πρέπει να κάνετε είναι να του παρέχετε ησυχία, τάξη και ασφάλεια για ένα μεγάλο διάστημα έως και αρκετών μηνών μέχρι να διαπιστώσετε ότι νιώθει άνετα. Να θυμάστε ότι βιασύνη και κοκατίλ δε πάνε μαζί.

Το cockatiel είναι από τα λίγα είδη παπαγάλων που μπορεί να εξημερωθεί μερικώς ή ολικώς με σχετική ευκολία (μακροπρόθεσμα πάντα) ακόμα και αν έχει προηγούμενες κακές εμπειρίες με ανθρώπους. Είναι από τα πιο πιστά είδη παπαγάλων όσον αφορά τις σχέσεις με τους ιδιοκτήτες τους. Εύκολα θα πλησιάσουν άλλους ανθρώπους αλλά όπως ένα σκύλος, στο πρώτο κάλεσμα του “αφεντικού” τους, θα επιστρέψουν στη “βάση” τους. Είναι από τα είδη παπαγάλων που με σχετική ευκολία θα εξημερωθούν ακόμα κι αν είναι 2 μαζί και είναι ζευγάρι, πράγμα σχεδόν αδύνατο με άλλα είδη. Μάλιστα υπάρχουν περιπτώσεις ζευγαριών κοκατίλ που μόνο το ένα από τα δυο είναι εξημερωμένo και παρά το ότι 0/η σύντροφος του δεν θα πλησιάσει στον άνθρωπο, το εξημερωμένο θα εξακολουθήσει να αναζητά την παρέα και τα χάδια του.

Ένα κοκατίλ μπορεί να μην έχει τα εντυπωσιακά χρώματα άλλων ειδών ούτε τις μιμητικές ικανότητες, έχει όμως την προσωπικότητα που πολλά άλλα είδη δεν έχουν. Προσωπικότητα που μοιάζει κατά πολύ με αυτή ενός κατοικίδιου σκύλου ή γάτας. Δεν θα είναι διαθέσιμο ανά πάσα στιγμή για χάδια αλλά θα είναι πολύ πιο διαθέσιμο από άλλα είδη παπαγάλων. Επίσης δεν θα είναι το κατοικίδιο που μπορείτε με ευκολία να αφήσετε σε κάποιον άγνωστο για να φροντίσει όταν λείπετε. Το κοκατίλ σας είναι πολύ πιθανό να μελαγχολεί όταν λείπετε, ειδικά αν δεν έχει παρέα.  Δεν θα είναι ο παπαγάλος που θα ενηλικιωθεί και θα έχει για πάντα την ίδια ακριβώς συμπεριφορά. Με ένα κατοικίδιο ήμερο κοκατίλ, θα έχετε πάντα νέες εμπειρίες, καθώς πάντα θα ανακαλύψει κάτι καινούργιο που θα “κολλήσει”. Οι περισσότεροι άνθρωποι που είχαν κοκατίλ για μερικά χρόνια και αποφάσισαν να πάρουν και μεγαλύτερους παπαγάλους άλλων ειδών, δεν απαρνούνται ποτέ τα κοκατίλ τους. Για όποιον αγάπησε τα κοκατίλ, πολλά από όσα αναφέρονται στο άρθρο αυτό είναι αυτονόητα. Για όποιον σχεδιάζει να τα γνωρίσει, να είναι προετοιμασμένος για έναν “έρωτα” που δε περάσει εύκολα, το αντίθετο μάλιστα, όσο περνάει ο καιρός θα γίνεται όλο και πιο αυτονόητος. Για τον ιδιοκτήτη ενός εξημερωμένου κοκατίλ, το κοκατίλ δεν είναι απλά ενα κατοικίδιο, είναι μέρος της ζωής του. Αν δεν είστε άνθρωπος που δένεστε εύκολα, αν δε θέλετε πολλές δεσμεύσεις στη ζωή σας, αν δε θέλετε μεγάλες ευθύνες, δεν θα πρέπει ποτέ να αφήσετε ένα κοκατίλ να δεθεί μαζί σας. Θα ήταν πολύ σοφότερο να αναζητήσετε έναν παπαγάλο άλλου είδους με πιο ανεξάρτητο χαρακτήρα.

Προβλήματα υγείας

Διαβάστε τον συνοπτικό οδηγό με τις πιο συχνές και συνηθισμένες ασθένειες που εμφανίζουν τα κοκατίλ. Κάντε κλικ εδώ

Eγγραφείτε στο newsletter του papagaloi.eu και μάθετε πρώτοι τα νέα μας!

Πληροφορίες έχουν αντληθεί από

wikipedia

Πτηνίατρος Ρομπ Μάρσαλ

wikipedia

birdchannel

Youtube

American Cockatiel Society

Cockatiel org

Avianweb

Πτηνίατρος Στέφ Χαστσμερσον

parrots org

about com

The Atlas of Australian Birds Blakers – Davies

arkive org

birdlife au

animal-world com

Field Guide to the Birds of Australia

avianweb

parrot encyclopedia

Encyclopedia of Cockatiels G.Smith

australian wildlife com

Πανεπιστήμιο Michigan – Μουσείο Ζωολογίας

Cockatiel Handbook by Alen G.